Romeinse Politicus Test

Hogere scores wijzen op Optimates tendensen: beschermen van privileges, versterken van Senaat autoriteit, voorkeur voor traditionele oligarchie. Cato geloofde absoluut in voorouderlijke gebruiken (mos maiorum), en Cicero kampte voor Senaat-gecentreerde politiek. Lagere scores wijzen op Populares tendensen: nastreven van landherverdeling, graanwetten, uitbreiding van plebejische rechten. De Gracchi-broers probeerden openbare grond te verdelen onder arme burgers, en Caesar voorzag grond en graan voor de armen.

Hogere scores wijzen op voorkeur voor geconcentreerde macht en sterk leiderschap. Sulla oefende absolute macht uit als dictator, en Pompeius elimineerde Middellandse Zee piraten door speciale autoriteit. Caesar werd eeuwige dictator en neutraliseerde de Senaat. Lagere scores wijzen op nadruk op machtsverdeling en controles. Cicero idealiseerde machtenscheiding en gemengde constitutie, en Brutus probeerde de republiek te herstellen door de dictator te vermoorden. Cato verwierp elke concentratie van individuele macht.

Hoger of lager betekent niet beter of slechter. De geschiedenis toont politici die grootheid bereikten vanuit extreme posities en degenen die faalden vanuit gematigde posities.

Extreme succesgevallen: Caesar (Populares + Dictatuur) veranderde de geschiedenis door Gallische verovering en Romeinse hervormingen, Sulla (Optimates + Dictatuur) beëindigde de burgeroorlog door dictatuur. De Gracchi-broers (Populares + Republiek) probeerden sociale transformatie door hervormingen.

Extreme falingsgevallen: Clodius (extreme Populares) stortte Rome in chaos met geweld, en Cato (extreme Optimates) kon de republiek niet redden door koppigheid en pleegde zelfmoord.

De dualiteit van gematigdheid: Pompeius (gematigd) werd een held door vroege piratenonderdrukking maar verloor van Caesar door besluiteloosheid. Lepidus (gematigd) nam deel aan het triumviraat maar verloor macht door incompetentie. Gematigdheid garandeert niet altijd veiligheid of succes.