Test Polityka Rzymskiego

Wyższe wyniki wskazują tendencje Optimates: ochrona przywilejów, wzmacnianie autorytetu Senatu, preferowanie tradycyjnej oligarchii. Katon absolutnie wierzył w zwyczaje przodków (mos maiorum), a Cyceron był obrońcą polityki skoncentrowanej na Senacie. Niższe wyniki wskazują tendencje Populares: dążenie do redystrybucji ziemi, praw do zboża, rozszerzenia praw plebejuszy. Bracia Grakchowie próbowali rozdystrybuować ziemię publiczną ubogim obywatelom, a Cezar zapewniał ziemię i zboże dla biednych.

Wyższe wyniki wskazują preferencję dla skoncentrowanej władzy i silnego przywództwa. Sulla sprawował absolutną władzę jako dyktator, a Pompejusz wyeliminował piratów śródziemnomorskich poprzez specjalną władzę. Cezar został dożywotnim dyktatorem i zneutralizował Senat. Niższe wyniki wskazują nacisk na dystrybucję władzy i kontrole. Cyceron idealizował podział władzy i konstytucję mieszaną, a Brutus próbował ożywić republikę, zabijając dyktatora. Katon odrzucił jakąkolwiek koncentrację indywidualnej władzy.

Wyższe lub niższe nie oznacza lepszego lub gorszego. Historia pokazuje polityków, którzy osiągnęli wielkość z ekstremalnych pozycji i tych, którzy zaniedbali z umiarkowanych.

Przykłady ekstremalnego sukcesu: Cezar (Populares + Dyktatura) zmienił historię poprzez podbój Galii i reformy rzymskie, Sulla (Optimates + Dyktatura) zakończył wojnę domową poprzez dyktaturę. Bracia Grakchowie (Populares + Republika) próbowali transformacji społecznej poprzez reformy.

Przykłady ekstremalnych porażek: Klodiusz (ekstremalny Populares) pogrążył Rzym w chaosie poprzez przemoc, a Katon (ekstremalny Optimates) nie uratował republiki z powodu uporu i popełnił samobójstwo.

Dwoistość umiarkowania: Pompejusz (umiarkowany) stał się bohaterem poprzez wczesne tłumienie piratów, ale przegrał z Cezarem z powodu niezdecydowania. Lepidus (umiarkowany) uczestniczył w triumwiracie, ale stracił władzę z powodu niekompetencji. Umiarkowanie nie zawsze gwarantuje bezpieczeństwo lub sukces.